Elsner reprezentuje w muzyce polskiej styl klasyczny doby przedchopinowskiej, wykształcony z połączenia środków formalnych i wyrazowych charakterystycznych dla muzyki klasyków wiedeńskich z elementami polskiej muzyki ludowej.

Elsner reprezentuje w muzyce polskiej styl klasyczny doby przedchopinowskiej, wykształcony z połączenia środków formalnych i wyrazowych charakterystycznych dla muzyki klasyków wiedeńskich z elementami polskiej muzyki ludowej.

Lista utworów:
Motetto seu Offertorium de Sancto Josepho op. 10 (Elsner Józef)

Nieszpory maryjne Elsnera w znacznym stopniu odzwierciedlają wpływy ogólnej konwencji epoki w zakresie użytkowej twórczości kościelnej, choć odnajdujemy w nich specyficzny dla prezentowanego twórcy klimat muzyki religijnej. Poszczególne psalmy opracowane są stosunkowo zwięźle, a całość cyklu wieńczy szeroko rozbudowane „Magnificat”, zakończone szerzej rozwiniętą doksologią. Większość psalmów i końcowy kantyk utrzymane są w fakturze chóralnej, stosunkowo prostej, najczęściej o charakterze deklamacyjnym. Ustępy solowe ograniczone są do krótkich odcinków, a większe znaczenie uzyskują jedynie w psalmie „Laudate pueri”, gdzie jednak wykorzystane są wszystkie głosy solowe, a czynnik melodyczny zdecydowanie usuwa w cień wokalną wirtuozerię. [...] Publikowane nieszpory J. Elsnera potwierdzają fakt, że twórczość religijna, która - co znamienne - rozpoczyna i kończy jego dorobek twórczy, jest mocno osadzona w środkowoeuropejskiej tradycji muzycznej okresu klasycznego, szczególnie zaś austriacko-czeskiej i śląskiej.

Nieszpory Maryjne Elsnera w znacznym stopniu odzwierciedlają wpływy ogólnej konwencji epoki w zakresie użytkowej twórczości kościelnej, choć odnajdujemy w nich specyficzny dla prezentowanego twórcy klimat muzyki religijnej. Poszczególne psalmy opracowane są stosunkowo zwięźle, a całość cyklu wieńczy szeroko rozbudowane "Magnificat", zakończone szerzej rozwiniętą doksologią. Większość psalmów i końcowy kantyk utrzymane są w fakturze chóralnej, stosunkowo prostej, najczęściej o charakterze deklamacyjnym. Ustępy solowe ograniczone są do krótkich odcinków, a większe znaczenie uzyskują jedynie w psalmie "Laudate pueri", gdzie jednak wykorzystane są wszystkie głosy solowe, a czynnik melodyczny zdecydowanie usuwa w cień wokalną wirtuozerię. [...] Publikowane nieszpory J. Elsnera potwierdzają fakt, że twórczość religijna, która - co znamienne - rozpoczyna i kończy jego dorobek twórczy, jest mocno osadzona w środkowoeuropejskiej tradycji muzycznej okresu klasycznego, szczególnie zaś austriacko - czeskiej i śląskiej.