Fryderyk August Duranowski żył w latach 1770 - 1834. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął u ojca, a od 1787 roku kształcił się w Paryżu u Giovanniego battisty Viottiego. W 1790 r. był koncertmistrzem opery w Brukseli. W latach: 1794 - 1795 koncertował we Włoszech i Niemczech. W połowie 1809 r. przybył do Warszawy. Ok. 1812 roku był pierwszym skrzypkiem orkiestry książęcej w Kassel i Aschaffenburgu. W latach 1814 - 1834 mieszkał w Strasburgu, pełniąc funkcję koncertmistrza w orkiestrze teatralnej.
Był jednym z najwybitniejszych skrzypków swojej epoki. Osiągnął niebywały sukces jako wirtuoz - chwalono go za wielki i piękny dźwięk, niezwykłą technikę, niezawodną pamięć i precyzję gry. Młody Paganini był tak zafascynowany grą Duranowskiego, że do końca życia podkreślał ogromny wpływ, jaki Duranowski wywarł na jego własnej grze.
Skomponował kilkadziesiąt utworów (ok. 30) na dwoje skrzypiec, skrzypce i wiolonczelę, skrzypce i altówkę, skrzypce z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego, skrzypce z towarzyszeniem orkiestry, fantazję na fortepian, pieśni z towarzyszeniem fortepianu oraz pieśni z towarzyszeniem gitary.
Kopię pierwszego wydania uzyskano od Staatbibliothek zu Berlin.

Duranowski Fryderyk August (1770- 1834) urodził się w Warszawie jako syn Polki i francuskiego emigranta Duranda. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął u ojca, a od 1787 roku kształcił się w Paryżu u Giovanniego Battisty Viottiego. W 1790 r. był koncertmistrzem opery w Brukseli. W latach 1794 - 1795 koncertował we Włoszech i Niemczech. W połowie 1809 r. przybył do Warszawy. Ok. 1812 r. był pierwszym skrzypkiem orkiestry książęcej w Kassel i Aschaffenburgu. W latach 1814 - 1834 mieszkał w Strasburgu, pełniąc funkcję koncertmistrza w orkiestrze teatralnej.

Był jednym z najwybitniejszych skrzypków swojej epoki. Osiągnął niebywały sukces jako wirtuoz - chwalono go za wielki i piękny dźwięk, niezwykłą technikę, niezawodną pamięć i precyzję gry. Młody Paganini był tak zafascynowany grą Duranowskiego, że do końca życia podkreślał ogromny wpływ, jaki Duranowski wywarł na jego własnej grze.

Skomponował kilkadziesiąt utworów (ok. 30) na dwoje skrzypiec, skrzypce i wiolonczelę, skrzypce i altówkę, skrzypce z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego, skrzypce z towarzyszeniem orkiestry), fantazję na fortepian , pieśni z towarzyszeniem fortepianu oraz pieśni z towarzyszeniem gitary.

Temat z wariacjami na skrzypce i wiolonczelę. Temat bardzo melodyjny i prosty, wariacje od prostych do rozbudowanych. Trios themes variés op.4 na skrzypce i wiolonczelę zostały opublikowane ok. 1805 r. przez lipskie wydawnictwo Breitkopf @ Härtel. Kopię pierwodruku uzyskano od Koninklijke Bibliotheek w Hadze. Utwór dla kameralistów.

Duety op.2 Duranowskiego reprezentują styl wczesnoromantyczny. Mamy tu bogactwo melodyki z pięknymi, długimi i niebanalnymi kantylenami; zauważamy także bardzo zaawansowaną i interesującą harmonię. Fragmenty koncertujące i akompaniujące pojawiają się w partiach obojga skrzypiec. Kompozytor doskonale operuje idiomem instrumentalnym tworząc wirtuozowskie, a jednocześnie wdzięczne i satysfakcjonujące dla wykonawcy partie.