Adagio Élégiaque, Op. 5, is one of the earliest compositions by the distinguished Polish violinist. The work was composed about 1851, during the sixteen year old's grand Russian tour as an already famous virtuoso. In view of its peculiar pathos and prevailing lyricism, it can be regarded as a piece of salon music.

Lista utworów:
Adagio Elegiaque op. 5 (Wieniawski Henryk)

Capriccio - Valse op.7 powstało przed rokiem 1854. Józef Reiss podaje, iz napisane zostało w roku 1852, gdy Henryk wraz z bratem Józefem , pianista, przebywali na tournée koncertowym w Rosji. Po raz pierwszy wydane zostało w Lipsku, w oficynie Kistnera razem z Romance sans paroles et Rondo élégant op.9, następnie zaś ukazało się w Paryżu nakładem wydawnictwa E. Giroda. Utwór ukształtowany jest w formie ronda, poprzedzonego wstępem i zamkniętego kodą. Głównymi czynnikami formotwórczymi są zatem podobieństwo i kontrast."Capriccio - Valse", zaliczany do gatunków popisowych kompozycji salonowych, należy do młodzieńczych dzieł Wieniawskiego.

Konsultacja wykonawcza partii skrzypiec: Piotr Janowski.

„Etiudy-kaprysy” na skrzypce z towarzyszeniem drugich skrzypiec op. 18 powstały w Petersburgu przed 1863 r. jako materiał dydaktyczny. Henryk Wieniawski nauczał gry skrzypcowej w tym mieście przez 12 lat, najpierw jako nadworny solista cara, a następnie (od 1862 r.) jako profesor klasy skrzypiec petersburskiego konserwatorium. Etiudy op. 18 mają charakter pośredni między kompozycjami o charakterze czysto dydaktycznym a utworami koncertowymi. Jakkolwiek podstawowym celem tego zbioru jest doskonalenie techniki skrzypcowej, jego walory artystyczne są niewątpliwe. Niewykluczone, że sam kompozytor dostrzegał w nich ową podwójną funkcję, dydaktyczną i koncertową, na co wskazuje m.in.. Brak oznaczeń technik artykulacyjnych w tytułach, które ograniczają się jedynie do ogólnej charakterystyki tempa. Zbiór obejmuje osiem etiud o zróżnicowanym charakterze, od głęboko lirycznych (nr 1, 2, 6, 7) po zdecydowanie wirtuozowskie, nastawione na popis techniczny (nr 3, 4, 5, 8). Utwory te zajmują istotne miejsce w XIX-wiecznej literaturze dydaktycznej i do dziś stanowią ważną pozycję w pedagogice skrzypcowej. Etiudy są tak napisane, aby mogły być grane także bez drugiego głosu. (ze Wstępu)

Lista utworów:
Fantaisie brillante (Wieniawski Henryk)

Lista utworów:
Fantasie Brillante pour violon avec accompagnament de piano - Faust Opéra Charles Gounod op. 20 (Wieniawski Henryk)

Lista utworów:
Fantaisie brillante sur des motifs de l'opéra "Faust" de Gounod pour violon avec accompagnemet d'orchestre op. 20 (Wieniawski Henryk)

I Koncert fis-moll Wieniawskiego należy do najtrudniejszych koncertów w całej literaturze skrzypcowej. Ten niezwykle efektowny, popisowy utwór, oprócz najwyższych umiejętności oraz specyficznych predyspozycji instrumentalnych wymaga od wykonawcy wyjątkowego hartu ducha, a także swego rodzaju instrumentalnej odwagi. Wyobrażenie o piętrzących się przed grającym, często karkołomnych trudnościach wykonawczych może dać notatka " il faut risquer" (trzeba ryzykować), umieszczana przez kompozytora w głosie skrzypcowym, najprawdopodobniej dla własnego użytku.

II Koncert d-moll jest jednym z najbardziej znanych i najczęściej grywanych dzieł Wieniawskiego. Słychać tu doskonałe wyczucie proporcji pomiędzy błyskotliwą wirtuozerią a subtelną kantyleną, gwałtownymi wybuchami emocji a chwilami wyciszenia i zadumy. W publikacji znajdziemy głos solowy dla instrumentalisty oraz partyturę. Do opublikowania utworu przyczyniło się Towarzystwo Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu wydające serię Henryk Wieniawski - Dzieła Wszystkie. Dodatkowe oznakowanie publikacji: seria A tom 2a.

Karnawał rosyjski op.11 to jeden z najbardziej popisowych utworów Henryka Wieniawskiego. Utrzymany w ludowym kolorycie i nasycony błyskotliwą wirtuozerią, wpisuje się w tradycję XIX-wiecznych karnawałów skrzypcowych zapoczątkowana przez Niccolo Paganiniego w "Karnawale weneckim" op.10, który stał się później inspiracją dla innych skrzypków - kompozytorów. Budowa utworu oparta jest na prostym schemacie tematu z wariacjami, chętnie stosowanym przez wirtuozów. W utworze ujawnia się jedna z najbardziej charakterystycznych cech języka muzycznego XIX - wiecznego wirtuoza - element ludyczny.

Konsultacja wykonawcza partii skrzypiec: Detlef Hahn.

Lista utworów:
Kujawiak (Wieniawski Henryk)

Lista utworów:
Kujawiak (Wieniawski Henryk)

Lista utworów:
Le Carnaval Russe op. 11 (Wieniawski Henryk)

As was characteristic of many nineteenth - century composers, Henryk Wieniawski's career as a composer was intertwined with his career as a performing artist. He achieved success in both domains, but was perceived above all as a virtuoso violonist: firstly as a Wunderkind, and later as a fascinating soloist and chamber musician appearing in many parts of Europe.

Lista utworów:
I Koncert skrzypcowy fis-moll op. 14 (Wieniawski H.) II Koncert skrzypcowy op. 22 (Wieniawski H.) Polonez D-dur op. 4 (Wieniawski H.) Polonez D-dur op. 4(2) (Wieniawski H.) II Wielki polonez koncertowy op. 21 (Wieniawski H.) II Wielki polonez koncertowy op. 21(2) (Wieniawski H.) Legenda op. 17 (Wieniawski H.) Legenda op. 17(2) (Wieniawski H.) Etiudy - kaprysy na skrzypce solo op. 10(3) (Wieniawski H.) Etiudy - kaprysy na skrzypce z towarzyszeniem 2-gich skrzypiec op. 18 (Wieniawski H.) Fantazja na motywach z opery "Faust" Gounoda op. 20 (Wieniawski H.) Fantazja na motywach z opery "Faust" Gounoda op. 20(2) (Wieniawski H.) Le Carnaval russe op. 11 (Wieniawski H.) Grand caprice fantastique op. 1 (Wieniawski H.) Allegro de sonate op. 2(4) (Wieniawski H.) Souvenir de Posen op. 3 (Wieniawski H.) Adagio elegiague op. 5 (Wieniawski H.) Souvenir de Moscou op. 6 (Wieniawski H.) Souvenir de Moscou op. 6(2) (Wieniawski H.) Capriccio - Valse op. 7 (Wieniawski H.) Grand duo polonais op. 8(5) (Wieniawski H.) Romance sans paroles et Rondo elegant op. 9 (Wieniawski H.) Dwa Mazurki salonowe op. 12 nr 1, 2 (Wieniawski H.) Wariacje na temat własny op. 15 (Wieniawski H.) Scherzo - Tarantella op. 16 (Wieniawski H.) Dwa mazurki charakterystyczne op. 19 nr 1, 2 (Wieniawski H.) Gigue op. 23 (Wieniawski H.) Fabtaisie orientale op. 24 (Wieniawski H.) Kujawiak (Wieniawski H.) Reverie na altówkę i fortepian (Wieniawski H.) Rozumiem, pieśń do słów Dionizego Minasowicza na głos i fort. (Wieniawski H.) Romans Antoniego Rubinsteina pt. "Noc" (Wieniawski H.)

Henryk Wieniawski (ur. 10 lipca 1835 w Lublinie - zm. 31 marca 1880 w Moskwie) - skrzypek, kompozytor i pedagog. Pochodził z żydowskiej rodziny z pod lubelskiej Wieniawy, która na początku XIX wieku przyjęła chrześcijaństwo. Jego ojciec, Tadeusz, był znanym chirurgiem, matka, Regina z domu Wolff, bardzo dobrze grała na fortepianie. Dom Wieniawskich był prawdziwym lubelskim salonem. Odwiedzali go wybitni artyści, tu odbywały się koncerty, spotkania literackie i dyskusje.
Publikacja przeznaczona jest dla instrumentalistów zaawansowanych.

„Legenda” op. 17 na skrzypce i fortepian powstała w 1859 roku w Ostendzie, pod wpływem gorącego uczucia do Izabeli Hampton, przyszłej żony Henryka. Tęsknota, ból i miłość emanują z każdego elementu dzieła, toteż wszystkie czynniki podporządkowane są nadrzędnym celom wyrazowym: molowa tonacja, liryczna, śpiewna melodia, balladowa nastrojowość, stopniowanie napięcia poprzez narastające tremolo akompaniamentu, kontrast tonacyjny - w części środkowej G-dur. Utwór jest typowo romantyczną miniaturą, o prostej trójczłonowej budowie ABA. W całości zawiera duży ładunek ekspresji.

„Legenda” należy do gatunku liryki instrumentalnej, szeroko uprawianego przez kompozytorów XIX wieku. Jest jednym z najbardziej popularnych utworów Wieniawskiego. Prosta budowa, jasna, jednoznaczna a przy tym zróżnicowana harmonika, bardzo śpiewna, nieco sentymentalna i melancholijna melodyka oraz bogactwo brzmienia skrzypiec, wszystko to powodowało, że utwór był stosunkowo łatwy w odbiorze a równocześnie bardzo silnie naładowany emocjonalnie, dzięki czemu przemawiał do szerszego grona słuchaczy. Należy on do typu „pieces de salon” i wykazuje wiele punktów stycznych z utworami tego typu innych skrzypków - wirtuozów epoki, jak Vieuxtemps, Leonard czy Ernst.

Utwory zawarte w niniejszym zbiorze to jedne z najbardziej efektownych i pięknych spośród kompozycji na skrzypce i fortepian Henryka Wieniawskiego (jedynie Trzy kaprysy pochodzące z op. 10 i 18 z partią fortepianową zaaranżowaną przez Z. Jahnkego w oryginale przeznaczone są na skrzypce solo lub solo z towarzyszeniem drugich skrzypiec).

Zbiór składa się z 12 następujących kompozycji Henryka Wieniawskiego: Kujawiak a-moll, Polonaise brillante D-dur, Souvenir de Moscou, Sielanka, Pieśń polska, Legenda, Obertas, Dudziarz, Gigue oraz Trzy kaprysy: Prélude, La Vélocité, Le Chant du Bivouac. Utwory przejrzane zostały przez znakomitych polskich pedagogów A. Cofalika, I. Dubiską, Z. Jahnkego, E. Umińską.

Kompozycje Wieniawskiego wykonywane przez samego autora zawsze cieszyły się olbrzymim aplauzem, podejmowane przez kolejnych skrzypków weszły na stałe do literatury skrzypcowej ciesząc się niezmiennym powodzeniem. Do ich popularności i rozpowszechnienia przyczynił się niewątpliwie trwający od 1935 roku Międzynarodowy Konkurs im. H. Wieniawskiego.

Polonaise Brillante, op. 4 został skomponowany ok. 1870 roku przez Henryka Wieniawskiego. Uchodzi on za jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów, pedagogów i przede wszystkim skrzypków. Ku czci jego pamięci, od 1935 roku, odbywa się co 5 lat konkurs skrzypcowy dla muzyków do 30 roku życia.

„Romance sans paroles et Rondo élégant” - dwuczęściowa kompozycja op. 9 powstała w 1852 r. w czasie wielkiego rosyjskiego tournée siedemnastoletniego skrzypka i była hołdem młodego kompozytora wobec uwielbiającej go publiczności rosyjskiej. Romance - melodią i nastrojem przypominająca rosyjską dumkę, poprzedza rozbudowane, efektowne Rondo o charakterze popisowym. Zastosował w nim kompozytor znane z innych utworów efekty wirtuozowskie: szybkie staccata, błyskotliwe pasaże, pizzicata lewą ręką równocześnie z grą smyczkiem, oktawy, polifonizujące dwudźwięki. Podobnie jak w Karnawale rosyjskim op. 11, tak i tutaj wykorzystuje Wieniawski kontrasty dynamiczne, stosuje zmiany temp oraz tonacji, eksponuje zmienność nastrojów. Całość utrzymana jest w typowym dla epoki stylu popisowo-salonowym. W opracowaniu niniejszym oparłem się na najbardziej, moim zdaniem wiarygodnych wydaniach Kistnera oraz Universal Edition. Jeśli chodzi o aplikaturę i smyczkowania uwzględniłem wymogi współczesne, zachowując szacunek dla oryginalnych rozwiązań kompozytorskich. W kilku miejscach uzupełniłem artykulację, dodałem oznaczenia interpunkcyjne. Dynamika, prócz drobnych retuszów pozostaje niezmieniona. Z uwagi na walory instrumentalne publikowane utwory stanowią znakomite przygotowanie do trudniejszych kompozycji Henryka Wieniawskiego oraz innych kompozytorów. Myślę, że odpowiednio zdolni i ambitni uczniowie, a także koncertujący skrzypkowie chętnie sięgać będą po nie, a dydaktyczny i koncertowy repertuar skrzypcowy wzbogaci się o bez wątpienia wartościową pozycję. [Antoni Cofalik]

Spis treści:
Od wydawców Plan edycji Dzieł Wszystkich Henryka Wieniawskiego Editor's Forewort Schedule of the edition of the Complete Works of Henryk Wieniawski Wstęp do utworu Introduction to the Work Romance Sans Paroles et Rondo Elegant pour violon avec de piano op.9 Zasady przygotowania tekstu nutowego wydania Dzieł szystkich Henryka Wieniawskiego Editorial principles used in the edition of the Complete Works of Henryk Wieniawski Komentarz krytyczny Critical Commentary

„Scherzo-Tarantelle g-mill” op. 16 zostało skomponowane w 1855 r. I zadedykowane Lambertowi Massartowi przez dwudziestoletniego zaledwie ucznia. Utwór napisany w oryginale na skrzypce z fortepianem, w transkrypcji Arnolda Rezlera na skrzypce solo i zespół kameralny (czworo skrzypiec i wiolonczela) nabiera nowych, nieznanych dotąd wartości. Blask instrumantacji, nowe współbrzmienia sprawiają, że słuchacz ma wrażenie obcowania z oryginalną kompozycją nie zaś z jej opracowaniem; nie sposób dostrzec tu ingerencji innego muzyka. Dodatkowym walorem opracowania jest mozliwość wykorzystania utworu w szkolnej dydaktyce - dokooptowanie wiolonczelisty do klasy skrzypiec sprawi, że młody solista będzie miał możliwość obcowania nie tylko z pianistą-akompaniatorem, ale także z zespołem kolegów-muzyków, z orkiestrowymi barwami. [M. Rezler-Niesiołowska]

Lista utworów:
Scherzo- tarantelle pour violon avec accompagnement de piano op. 16 (Wieniawski Henryk)

Souvenir de Moscou op. 6 znane także jako Aors Russes jest przykładem doskonałej miniatury wirtuozowskiej na skrzypce z akompaniamentem fortepianu, która była stałym elementem programów koncertowych H. Wieniawskiego. Utwór grywany był we wszystkich krajach w których artysta występował.

Lista utworów:
Wariacje na temat własny op. 15 (Wieniawski Henryk)

Lista utworów:
Kujawiak op. 3 nr 2 (Wieniawski Henryk) Sielanka op. 12 nr 1 (Wieniawski Henryk) Pieśń Polska (Wieniawski Henryk) Obertas op. 19 nr 1 (Wieniawski Henryk) Dudziarz (Wieniawski henryk)